Admin
Admin
Mesaj Sayısı : 1136 Başarı Sistemi : 2 Kayıt tarihi : 19/02/10 Yaş : 36 Nerden : Ankara
 | | Konu: Yalnızlıktır İnsanı En Çok Seven Paz Mart 14, 2010 10:58 am | |
| 
En çok sevdiğiniz çoğu zaman sizi hiç sevmeyendir. En sevmediğiniz de
sizi en çok seven… Yalnızlıktır insanı en çok seven, ama bu
sevgisinin karşılığını pek de göremez. İtilir, kakılır, nefret edilir;
ondan kurtulmak istenir. Kimine göre yüzsüzdür gitmek istemez her
acıtıcı söze rağmen, eşikte bekler durur, yanınıza sokulmak için fırsat
kollar.
Kimileri de sadece ihtiyaç duyduklarında hatırlar onu, bir iki
saatliğine sığınırlar ona; oysa tüm hakaretlere, unutulmuşluğa rağmen
kollarına alır, affedicidir.
Bana göreyse yalnızlık en vefalı sevgilidir. Hiçbir zaman
terketmeyen, terkedenin peşi sıra gelen… Belki ikinci bir sevgili,
yedekte tutulan, ara sıra ziyaret edilen, kucağında uyunan, sorgusuz
sualsiz kapısını açan sevgili…
Demiş ya şair “Yalnızlık, gittiğin yoldan gelir” diye… Her
giden, yolda karşılaşır onunla, koşarak giden bir yalnızlık vardır
terkedilene doğru. En güzel kıyafetlerini giymiş, süslenmiştir belki de,
koşar adımlarla gider, “bu sefer sonsuza dek sürsün birliketliğimiz”
diye diye. Giden sevgili mağrur bir bakış atar, “yerimi dolduramazsın”
dercesine…
Şimdi kaç kişinin kapısında bekleyen bu vefalı sevgili içeri girmiştir ,
kaç kişi sevgilisini yalnızlığıyla aldatıyor, terkedenin yerine onun
saçlarını okşuyordur, kim bilir?.. | |
|
