Trabzonspor'un kuruluşu

Türkiye İdman Cemiyetleri ittifakının kurulması ve Türk Sporunun bu ilk
örgütünün tüm Anadolu'ya yayılması, Trabzon'da da etkisini göstermişti.
Bu etki sonucu yeni yeni kulüpler kurulmaya başlandı. İdmanocağı,
İdmangücü, Necmiati'den sonra Trabzon Lisesi bünyesinde Lise adını
taşıyan yeni bir kulübün kurulmasıyla kulüp sayısı 4 olmuştu. 1923
yılından sonra Trabzon'da İdmanocağı ve İdmangücü arasında büyük bir
rekabet başlamıştı. Bu öyle bir rekabetti ki İstanbuldaki Galatasaray-
Fenerbahçe rekabetine benziyordu. Hatta zaman zaman onu bastırdığı bile
oluyordu. Trabzon sanki Ocaklılar, Güçlüler diye ikiye ayrılmıştı.
Trabzon'da futbolun bu iki takım arasındaki rekabetten yüceldiği
söylenebilir. Rekabet zamanla öylesine büyük boyutlara vardı ki
Trabzon'un Türkiye liglerinde geç temsil edilmesine bile sebep oldu. Ne
var ki iki kulüp arasındaki çekişme şehrin futbolundaki kaliteyi de her
geçen gün arttıran faktör olduğu göz ardi edilemez.

1923 yılında Trabzon'da ilk resmi lig maçları oynanmaya başlandı. İlk
sezon İdmanocağı şampiyon olmuştu. Bunu 1923-24,1924-25 sezonlarında
Lise takımının arka arkaya şampiyonlukları izledi. 1925 sezonunda yine
İdmanocağı şampiyon olurken, 1929 yılına kadar da önce Lise, arkasından
Muallim Mektebi daha sonra da Ticaret Lisesi takımları mutlu sona
ulaştılar.

İdmanocağı ile İdmangücü arasındaki büyük rekabet 1930'dan sonra had
safhaya ulaştı. 1929-30'dan sonra 5 kez arka arkaya İdmanocağı'nın
şampiyon olmasından sonra 1934-35 sezonundan itibaren İdmangücü takımı
tam 7 yıl arka arkaya şampiyon olarak bu iki takım arasındaki rekabeti
büsbütün alevlendirmişti.

1940'lı yıllarda Trabzon futbolundaki güç lise takımlarına geçmişti.
Tam 6 kez arka arkaya şampiyonluğu kazanması da bunu gösteriyordu. Bu
aralar dikkat çeken bir hususta Trabzon'daki bütün futbol yıldızlarının
Lise takımlarından yetişmiş olmalarıydı. Özellikle Trabzon Lisesi bir
futbolcu kaynağı olmuştu. 1947-48 sezonundan itibaren şampiyonluk yine
İdmanocağı ile İdmangücü arasında el değiştiriyordu. Bu arada Necmiati
de iki sezon şampiyon olarak Trabzon futbolunda söz sahibi oldu. Bu
arada Trabzon'da yeni yeni kulüpler de kuruluyordu. 1938'de kurulan
Doğan Gençlik, 1941 yılında Akçaabat Lisesinde kurulan Akçaabat Gençlik
(Bugünkü Sebatspor), 1950 yılında Sürmene ilçesinde kurulan Sürmene
Gençlik, 1952 yılında ayni ilçede kurulan Zafer Gençlik, 1953 yılında
kurulan Yolspor 1955 yılında kurulan Yalıspor bu takımların başında
geliyordu.

1930'lu yıllarda başlayan İdmanocağı, İdmangücü rekabeti 1940'lı,
1950'li, 1960'lı yıllarda olanca şiddetiyle devam ediyordu. Bu gitgide
rekabetten öte boyutlara varmaktaydı. Ocaklı ve Güçlü olmak Trabzon'da
adeta bir spor mezhebi haline gelmişti. En kötü sezonlarda bile
rekabetlerinden hiç bir şey kaybetmiyorlardı.

Trabzon öylesine ikiye ayrılmıştı ki Ocaklılar Sari Kırmızı diye
İstanbul'daki Galatasaray'ı İdmangüçlülerse Yeşil Beyaz renklerine
rağmen Fenerbahçe'yi destekliyorlardı. Rekabet bir de bu sekliyle
alevlenmişti. Bu arada renkleri Sarı Lacivert olan Necmiati bile bu
rekabetin dışında kalmıştı. Aslında bu büyük rekabetten en karlı
Trabzon futbolu çıkıyordu. Öncelikle şehirde futbol tutkusu
körüklenmişti. Bu büyük rekabetten doğan büyük iddia Trabzon'da büyük
yıldızların çıkmasına neden olmuştur. Ancak, Trabzon insanının alın
yazısı olan gurbetçilik 1930'lu yıllarda Trabzon'daki futbol
yıldızlarının kaderine tesir etmişti. Pek çoğu yüksek öğrenim uğruna
ana kucaklarını baba ocaklarını terk etmek zorunda kaldılar. Gittikleri
İstanbul ve Ankara'da sürdürdükleri futbol yaşamlarında gerçekten büyük
yıldız oldular. Bir Hasan Polat ve kardeşi Ali Polat Ankara
Gençlerbirliği'nde , bir Selim Satıroğlu, Ahmet Karlıklı Galatasaray'da
bir Taka Naci, Zekeriya Bali Fenerbahçe'de, Nazmi Bilge Beşiktaş'ta
yıldız futbolcu oluverdiler.

1962-63 sezonunda tüm yurtta bir İl takımı kurulması öngörülmüştü.
Zamanın Futbol Federasyonu Başkanı Orhan Şeref Apak, Türkiye liglerini
güçlendirmek ve tüm yurda yaymak amacıyla bir seferberlik başlatmıştı.
Her ilde bir futbol takımı kurup Türkiye liglerinde yer alması
seferberliği büyük bir hızla devam ediyordu. Trabzon elbette ki bunun
dışında kalamazdı. Yalnız bir İl Kulübü kurulmasının en zor olan
illerin başında kuşkusuz Trabzon gelmekteydi. İdmanocağı, İdmangücü
rekabeti Trabzon futboluna öylesine hakimdi ki bu iki kulübün bir çatı
altında toplanmasına imkan yoktu. Nitekim böyle bir girişimde bulunmak
isteyen bir avuç idealistin daha ilk çalışmalarında bunun imkansız
olduğu gerçeği bir kez daha anlaşılmıştı.

Tüm Trabzonlular, Trabzonspor adıyla bir kulübün kurulmasını yürekten
arzuluyorlar, ancak bu işi bir türlü gerçekleştirememenin ezikliğini
yaşıyorlardı. Yetkililerinde araya girmesi, sonucu pek değiştirmiyordu
Ocaklılar da, Güçlüler de yeni kurulacak kulüpte kendi isimlerinin,
hatta renklerinin hakim olmasını istiyorlardı ve bu konuda en ufak bir
fedakarlıkta bulunmuyorlardı. Her gün, her akşam toplantı üstüne
toplantı yapılıyordu. Bazen tam bir anlaşma zemini ortaya çıkıyor ama
yine en ufak bir ayrıntı her şeyi berbat ediyordu. Havaya silahlar
atılıyor, karakollara, hatta mahkemelere kadar uzanan olaylara
rastlanıyordu. Öte yandan Futbol Federasyonunun il kulüpleri için
tanıdığı sürenin de sonu yaklaşıyordu.

21 Haziran 1966 tarihinde İdmanocağı, Martıspor ve Yıldızspor'un da
katılımı ile sarı Kırmızı renkler altında Türkiye 2. Ligine alındı.
Ancak, resmi bir yazının süresi içinde ilgili yere tebliğ edilmediği
için İdmanocağı'nın İkinci ligde oynaması durduruldu. Bu tarihten
yaklaşık bir ay sonra 20 Temmuz 1966'da bu kez İdmangücü,
Karadenizgücü, Martıspor ve Yolspor'un katılmasıyla Trabzonspor
Kırmızı-Beyaz renklerle kuruldu. Ne var ki İdmanocağı buna karşı çıktı.
Danıştay'da açtığı dava ile yürütmeyi durdurma kararı alınınca ortalık
yine karıştı. Trabzon'daki gergin durum üzerine araya Zamanın Beden
Terbiyesi Genel Müdürü Ulvi Yenal girdi. Ulvi Yenal, İdmanocağı ve
İdmangücü'nün birleşmemeleri halinde iki kulübünde Türkiye 2. Ligine
alınmayacağını bildirdi. Bu durum Trabzon'da ve her iki kulüp
çevresinde "Sok" etkisi yaratmıştı. Birleşmeleri büyük sorun olan bu
iki kulübün, birleşmemeleri halinde Trabzon Türkiye liglerinde temsil
edilemeyecekti. Trabzon'daki geceli gündüzlü yapılan ve büyük
tartışmalara neden olan toplantılar sonunda 2 Ağustos 1967 günü
İdmanocağı ile İdmangücü birleşmesi gerçekleşti ve Trabzonspor;
İdmanocağı, İdmangücü, Karadenizgücü ve Martıspor'un birleşmesi ile
ortaya çıktı.

Artık bütün resmi işlemler tamamlandıktan sonra sıra gelmişti
Trabzonspor'un renklerine. Renk bulmak öyle kolay olmadı. Trabzon'da
uzun yıllar süren İdmanocağı-İdmangücü rekabetinde Sari-Kırmızı ve
Yeşil-Beyaz renkler hakimdi. Trabzonspor'un renkleri bu renklerin
dışında olmalıydı. Trabzon'u ve Karadeniz'i simgeleyen renkler
aranıyordu. Bu konuda yarışma açılması da gündeme geldi ancak sonra
vazgeçildi. Renk için geceli gündüzlü toplantılar düzenleniyordu. Dört
toplantıdan sonuç alınamamıştı. Beşinci toplantıda her şey bitecekti.
Artık taraftarın da sabrı kalmamıştı. Sonunda Trabzon ve Karadeniz'in
sembolü olan Hamsi üzerinde duruldu. Hamsinin gümüş mavisi rengi ve
gözlerinin bordosu dikkate alindi. Kimileri buna karşı çıktı. Neymiş
efendim bordo renk kırmızıya kaçıyormuş, öyle ya İdmanocağı renkleri de
Sari-Kırmızı ya. İşte bu nedenle bordonun rengi biraz koyu tutularak
İdmanocağı'nın kırmızısından kaçınıldı. Böylece bir haftadır şehirde
süren renk kavgası sona ermişti ve Trabzonspor Bordo-Mavi renklere
kavuşmuş oldu.


Trabzon'da Spor


Trabzon'da futbolun başlangıcı Birinci Dünya Savaşı öncesine dayanıyor.
O tarihlerde şehrin en kalabalık mahallesi olan bugünkü Ortahisar
mahallesinde ilk kez Rumlar tarafından futbolun oynandığı
bilinmektedir. Trabzonlu gençler şehrin dört bir yanından Ortahisar
mahallesine gelerek Rumların futbolunu seyrediyorlardı. Sonraları
Rumlar Trabzonlu gençleri de aralarına alarak o daracık sokaklarda
futbolu yaygınlaştırıyorlardı. Futbol tutkusu her gecen gün bir çığ
gibi büyüyordu. Tıpkı horon gibi Trabzon insanının bünyesine uygun bir
oyundu. Bu nedenle kısa sürede büyük ilgi görmüştü.

Bir gün sadece Trabzonlu gençlerin futbol oynadığı bir sırada top hemen
karşıdaki Rum evinin açık penceresinden içeriye girer. Elindeki topla
dışarı çıkan yaşlı bir Rum, Trabzonlu gençleri iyi bir azarlayarak
kovmuştu. Bu olaydan sonra Rumların ileri gelenleri Ortahisar
mahallesinde futbol oynanmasını yasakladılar. Özellikle Trabzonlu
gençlere. Çünkü Rum gençleri zaten fazla oynamıyordu. Ara sıra
oyunlarına da izin veriliyordu. Trabzonlu gençler için büyük bir tutku
haline gelen ve yeni yeni doğmakta olan futbola vurulmuş bir darbeydi
yasaklama olayı. Bir kere kaptırmışlardı futbola kendilerini bu
gençler. Yapacak başka bir işleri de yoktu. Ortahisar mahallesi dışında
da futbol oynamaya elverişli saha pek yoktu. Olsa bile oralarda
Rumların baskıları daha fazla idi. Bütün tehlikelere ve baskılara
rağmen gençler kaçamak yaparak futbol oynamaya devam ettiler. Ta ki
Birinci Dünya Savaşı'na kadar. Savaş tüm ülkede olduğu gibi Trabzon'da
da birçok genci futbol sahalarından alıp Savaş meydanlarına
sürüklemişti. Gençler artık top yerine silaha sarılmışlardı.

Birinci Dünya Savaşı sonrası, yeniden yapılanmaya giren gençler,
futbolu yaşatma ve geliştirme gayretine girdiler. Şehrin dört bir
yanında boş buldukları arsalarda topun peşinden koşmaya devam ettiler.
Bu arada Lise Fransızca öğretmeni Burhanettin Kahyaoğlu, Beden
Terbiyesi öğretmeni Sami Bey, Hifzirrahman Raşit Oymen, Tevfik
Yunusoğlu, Kemal Özsubaşi ve Ali Yusufoğlu'nun başını çektiği bir grup
genç Trabzon'da ilk Kulübü kurma gayretine girdiler. Bu gençlerin
gayretleri şehrin butun semtlerinde büyük destek görüyordu. Bütün
gayretler 20 Ocak 1921 günü mutlu sonla noktalanıyor ve Trabzon'un ilk
Kulüp kuruluyordu. Sarı kırmızı renkleri seçtikleri kulübe İdmanocağı
adını verdiler. İki yıl süreyle Trabzon'un tek Kulübü olan İdmanocağı,
aynı zamanda Trabzon futbolunun da temelini teşkil ediyordu.


Tesislerimiz

Mehmet Ali Yılmaz Tesisleri

Trabzonspor Kulübü Mehmet Ali YILMAZ Tesisleri'nin temeli 1983 yılı
Mayıs ayında atılarak 1985 yılının Temmuz ayında çok kısa bir sürede
tamamlanıp hizmete girmiştir. Mehmet Ali YILMAZ Tesisleri 100.400 m2
alan üzerinde kurulmuştur. Trabzonspor'un idari ve teknik tüm
birimlerinin bulunduğu Mehmet Ali YILMAZ Tesisleri'nde 2004 yılının
Mayıs ayında yeni bir idari bina ve yeni bir çim saha hizmete
açılmıştır. Trabzonspor Mehmet Ali YILMAZ Tesisleri'nde yaklaşık 60
idari, 22 teknik personel görev yapmaktadır.

Mehmet Ali YILMAZ Tesisleri aşağıdaki hizmet ve ünite bölümlerinden oluşmuştur.

Kulüp binası (4000 m2 kapalı alan)
72x110 m çim saha
46x92 m çim saha
72x110 m çim saha
70x110 m çim saha
70x110 sentetik çim saha
Sosyal bölüm
300 kişilik kapasitesi olan modern mutfak
50 kişinin konaklayabileceği otel ünitesi
Güç geliştirme salonu
Dinlenme salonu
Sağlık merkezi ve sauna
Modern makinelerle donatılmış çamaşırhane
6 adet soyunma odası
3 adet malzeme odası
1 adet ana malzeme odası
1 adet dershane ve arşiv
2 adet toplantı salonu
Kalorifer ve ısıtma ünitesi
Güneş enerji sistemi
Jakuzi banyo
İdari birimler
600 m2 alt yapı tesisleri

Altyapıya yönelik her türlü eğitim ve öğretim faaliyetlerinin
yürütüldüğü, 1000 m2 kapalı alanlı, Güneş enerji sistemli ve her türlü
konfora sahip çift katlı prefabrik bina.


Sadri Şener Sosyal Tesisleri

Trabzonspor Sadri Şener Sosyal tesisleri, 1994 yılında Sadri ŞENER
Bey'in kulüp başkanlığı zamanında Özel İdare Müdürlüğü'nden
kiralanmıştır. Dönemin yönetimi bu binanın giriş katını Cafe-Bar, 1.
katını Restaurant ve 2. katını başkanlık ve yönetim kurulu toplantı
yeri olarak planlamışlardır.


Daha sonra Faruk Özak Başkanlığı'nda binanın dekorasyonu yapılmış ve
bina kulüp idari bölümleriyle yönetim kuruluna tahsis edilmiştir.

1998 yılında M. Ali Yılmaz yönetiminde giriş katı Cafe-Bar, 1.kat
Halkla İlişkiler Bürosu, 2. katta lokal olarak kullanılmış. Daha sonra
giriş katı Ts Club Mağazası, 1. katı Trabzonspor Müzesi ve 2. katı
Divan Kurulu ve Yönetim Kurulu toplantı salonu olarak planlanmıştır.


Kartal Tesisleri


Trabzonsporumuzun İstanbul’da Kartal’daki Sosyal Tesisleri'nde
Kulübümüzün İstanbul’da yaşayan taraftarları için bir irtibat bürosu
görevinin yanı sıra işletmesi özel bir firmaya verilmiş olan Adaların
Görkemli Manzarasına sahip, profesyonel ses ve ışık sistemleri ile
donanmış şirket toplantıları, düğün, nişan, sünnet düğünü gibi özel
kutlamalar için 500 kişilik Karayemiş Balo Salonu, 150 kişilik Şimal
Bar, Otantik dekorasyonu ile Yoroz Restoran, Her türlü teknik altyapısı
hazırlanmış 144 kişilik.


Cevdet Sunay konferans salonu, Tenis kortu, halı sahası ve satış reyonu
mevcuttur. Kartal’daki Sosyal Tesislerimizde Yaz Kampları düzenlenmekte
ve bu kamplarda futbol, basketbol, yüzme gibi spor aktivitelerinin
yanısıra müzik, resim, dans, tiyatro, paten gibi sosyal faaliyetler ile
çocuklarımızın akademik kariyerli öğretmenler eşliğinde güvenli bir
ortamda zevkli bir tatil geçirmeleri sağlanmaktadır. Ayrıca yetişkinler
için Fitness center’imizde Aerobic ve Step kursları verilmektedir